اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد و عوامل ضربه‌ای شنای کرال سینه نوجوانان پسر

مقدمه و هدف: تمرین مقاومتی ویژه کارایی بیشتری دارد. هدف از این تحقیق تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد و عوامل ضربه‌ای شنای کرال سینه نوجوانان پسر بود. روش‌شناسی: 17 شناگر برتر پسر رقابت‌کننده در سطح استان و کشور (سن؛ 77/2 ± 15/13 سال، سابقۀ تمرین؛ 44/0± 34/2 سال) به دو گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول  (8n=) وگروه تمرینات معمول (9n=) تقسیم شدند. پیش آزمون و پس آزمون شامل رکورد 100،25 متر کرال سینه، عوامل ضربه‌ای (طول ضربه و تواتر ضربه)، حداکثر نیروی پیشران و قدرت عضلات پنجه دست بود. هر جلسه بعد از گرم کردن، گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول  با یدک شناور 8 تکرار 25 متری را با حداکثر سرعت شنا می‌کرد و گروه تمرینات معمول همین کار را بدون یدک انجام می‌داد. پس از این مرحله، تمرینات دو گروه کاملاً یکسان انجام می‌شد. طول دوره تمرین 4 هفته بود. از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری برای بررسی تفاوت‌های بین‌گروهی استفاده شد. یافته­ ها: یافته‌ها نشان داد که در گروه ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول افزایش معنی‌داری در عملکرد 100 متر، تواتر ضربه در فاصله‌های 5 تا 20 متر و 80 تا 95 متر وکاهش معنی‌داری در طول ضربه در فاصله 80 تا 95 متر نسبت به گروه تمرینات معمول مشاهده گردید (05/0 p ≤). اما تفاوت معنا‌داری در سایر موارد دیده نشد (0/05 p ≥). بحث و نتیجه­ گیری: این یافته‌ها نشان داد که ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول با وسیله طراحی شده باعث افزایش عملکرد در مسافت‌های طولانی‌تر می‌شود و این افزایش با تغییراتی از جمله افزایش تواتر ضربه و کاهش طول ضربه در فواصل پایانی شنا همراه است.